شمال پر آشوب

شمالی ها با لهجه ی شیرینی میگن دریا نرو دریا نامرده .... من هنوز یاد خنده ها یی هستم که تبدیل به دلهره شد .... اول از همه ای کاش این فرهنگ بین مردم ما جا می افتاد که دریا جای شنا نیست شاید لب ساحل بازی با موج ها یی که روی شنها میان و میرن لذت بخش باشه ، شاید نشستن و نگاه کردن به موج ها تو رو ببره تو خیال اما اینکه بری تو دریا .... و خیلی از مردم ما اینکارو می کنن با اینکه غیر از چند غریق نجات که دوره های کوتاهی دیدن و چند سرباز وظیفه کسی لب ساحل برای نجات اونها دلی نمی سوزونه . و این بود که شنیدیم یک خانواده بغیر از پدر همه غرق شدن و این بود که دو پسر نوجوان 17 ساله جلوی چشم ما غرق شدن و تنها کاری که غریق نجات ها می کردن سطل آب رو روشون میریختن تا زنده بشن . دریای شمال نه تنها اطمینانی برای شنا کردن نداره بلکه مسعولی برای امداد رسانی و مدیریتی برای بحران نداره و این داستان مداوم و تکراریه تابستانهای دریای مازندران و بلعیده شدن آدمهایی است که نمی دانند کسی دلش به حالشان نمی سوزد . کاش فرهنگمان آنقدر بالا بود که از مناظر زیبا لذت میبردیم و کنار ساحل آلاچیق میزدیم و برای مردم اسکله هایی محکم می ساختیم یا حداقل برای طرح سالمسازی از گروه های امداد و نجات زیادی استفاده می کردیم . حالا که اینها نیست کاش فرهنگمان بالا برود ای کاش ای کاش ای کاش 

سفری چهار روزه ی ما به شمال و اتفاقات نه چندان خوشایندی که برای مردم سرزمینم افتاد و غمی بزرگ به دلمان نشاند از اینکه در مملکت جهان سوم زندگی می کنیم که جان آدمها ارزان تر از همه جا ست