مقام مشترک مادر

دیشب از اتفاقات روزمره حرف می زدیم . می گفت نباید برات تعریف کنم اما جالبه گوش کن و مطمعن باش برای تو اتفاق نمی افته . می گفت یه خانومی اومد پیشم و گفت من و همسرم دختر عمو پسر عمو هستیم و مادر پدر من هم فامیل نزدیکن و همین طور مادر پدر همسرم هم فامیلی ازدواج کردن . اما بچمون سالم بدنیا اومد ولی  وقتی 7 ماهش شد از دستش دادیم چون فلان بیماری ژنتیکی رو داشت . اونها دیگه نیاید بچه دار می شدن چون به احتمال قوی بچه های بعدیشون هم در همین سن می مردند . خیلی دردناک بود که هنوز تو جامعه ای زندگی می کنیم که با این همه پیشرفت علم پزشکی خیلی جاها هنوز این ازدواج ها بدون مشاوره ژنتیک انجام میشه . ازم پرسید می خوای فیلمشو ببینی ؟

کم پیش بیاد آدم شغلی داشته باشه که با مشکلات مردم دست و پنجه نرم کنی و نتونی براشون کاری کنی چون تو در مقام یه مشاور نیستی . اما می تونی خودتو بیرون بریزی و گریه کنی . و خلاصه می گفت با دیدن فیلم اون بچه ی کوچولوی سفید که از دنیا فهمید مادر و پدری هست که دوستش دارن و رفت کلی گریه کرده و حالا خنده دارش کجا بود ؟ بعله خنده دارش اینجا بوده که خانومه دلداریش میداده .

مادرها همیشه خودشون رو جای هم میذارن و حتی برای هم و به جای هم دلسوزی می کنن . یه حس مشترک بین همه ی مادر ها هست که اونها رو در یک مقام قرار می ده و زن ها جدای از زن بودنشون همیشه برای بچه های هم ، مادری می کنن .